รู้หรือไม่ ? ปัญหาของกลิ่นเหม็นภายในอาคารอาจไม่ได้เกิดจากผู้ใช้อาคาร ! แต่เกิดจากการออกแบบระบบท่อที่ไม่ดีพอ
โดยมากเวลาที่เราเข้าไปในห้องของเราเอง หรือเข้าไปใช้งานห้องน้ำในอาคาร แล้วเราได้กลิ่นเหม็น ทั้งที่เราก็ดูแล้วว่าไม่มีขยะอะไรใดๆตกค้าง ทุกครั้งเราก็จะคิดขึ้นมาว่า น่าจะเกิดจากคนใช้งานห้องนั้นแน่ๆ เกิดจากพฤติกรรมการใช้งานที่ไม่ดีแน่ๆ เช่น ทิ้งของลงไปทำให้อุดตัน เป็นต้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าส่วนหนึ่งก็ใช่ แต่อีกส่วนหนึ่งที่คนส่วนใหญ่ไม่เคยคิดถึงก็คือ การออกแบบระบบท่อระบายน้ำทิ้งที่ไม่ดีพอ ต้นเรื่องอาจจะอยู่ที่จุดนี้ก็เป็นได้
คำว่า “ออกแบบไว้ไม่ดีพอ” หมายถึงมิติใดบ้าง ?
- มีการติดตั้งวาล์วเติมอากาศสำหรับท่อโสโครกในอาคารไว้ไม่เพียงพอ เมื่อผู้ใช้งานในอาคาหลายๆห้องหลายๆชั้น มีการกดชักโครกหรือทิ้งน้ำตามท่อต่างๆ จะพาอากาศในท่อนั้นออกไปด้วย เกิดความดันติดลบภายในท่อ จนดูดให้น้ำในค่อห่านของห้องอื่นๆพร่องตัวออกไป อาการลักษณะนี้สามารถตรวจสอบได้อย่างง่าย ๆ เช่นในคอนโด ถ้าเราไม่ได้ไปอาศัยที่ห้องนั้นนานๆ แล้วกลับมาพบว่า ระดับน้ำในคอห่านมีการลดลง จนทิ้งคราบของน้ำระดับเดิมไว้สูงกว่า รวมถึงบางครั้งเราจะพบตะกอนอยู่ในคอห่าน หรือเศษสิ่งสกปรกในอ่างล่างหน้า ลักษณะเช่นนี้ เกิดจากการออกแบบจำนวนจุดที่ติดตั้งวาล์วเติมอากาศไว้ไม่เพียงพอ หรือไม่แน่ อาคารนั้นอาจจะใช้แค่วิธี “โผล่ท่ออากาศขึ้นไปบนดาดฟ้า” โดยที่มาได้ติดตั้งวาล์วเติมอากาศใดๆเลย ซึ่งแน่นอนว่า ไม่สามารถเติมอากาศเข้าไปสู่ท่อหลายๆท่อในอาคารได้ทัน เปรียบเสมือนคนหลายๆคนแย่งกันหายใจด้วยหลอดเพียงหลอดเดียว เมื่อน้ำที่ขังไว้ตามข้องอต่างๆ มีการพร่องตัวลง ก็ทำให้กลิ่นเหม็นในท่อเหล่านี้ย้อนกลับสู่อาคารได้
คนส่วนใหญ่ไม่เคยคิดถึงก็คือ การออกแบบระบบท่อระบายน้ำทิ้งที่ไม่ดีพอ ต้นเรื่องอาจจะอยู่ที่จุดนี้ก็เป็นได้
- สืบเนื่องจากข้อแรก การติดตั้งวาล์วเติมอากาศไว้ไม่เพียงพอ ยังส่งผลให้น้ำที่ไหลในท่อโสโครกต่างๆ ไหลลงไปได้อย่างไม่สะดวก เพราะอากาศพยายามหาทางแทรกตัวเข้าไปจากปลายท่อเนื่องจากไม่ได้ติดตั้งวาล์วเติมอากาศไว้เพียงพอ ส่งผลให้เกิดภาวะน้ำไหลในท่อแบบโกรกกราก น้ำไหลไม่เต็มหน้าตัดท่อ เกิดการอุดตัดเพราะเศษสิ่งสกปรกมีตกค้างอยู่ในท่อ ทั้งที่บางครั้งผู้ใช้งานก็ไม่ได้ทิ้งสิ้งแปลกปลอมอะไรใดๆลงไปในน้ำ
- มีการติดตั้งวาล์วเติมอากาศสำหรับท่อโสโครกในอาคารไว้ไม่เพียงพอ เมื่อผู้ใช้งานในอาคาหลายๆห้องหลายๆชั้น มีการกดชักโครกหรือทิ้งน้ำตามท่อต่างๆ จะพาอากาศในท่อนั้นออกไปด้วย เกิดความดันติดลบภายในท่อ จนดูดให้น้ำในค่อห่านของห้องอื่นๆพร่องตัวออกไป อาการลักษณะนี้สามารถตรวจสอบได้อย่างง่าย ๆ เช่นในคอนโด ถ้าเราไม่ได้ไปอาศัยที่ห้องนั้นนานๆ แล้วกลับมาพบว่า ระดับน้ำในคอห่านมีการลดลง จนทิ้งคราบของน้ำระดับเดิมไว้สูงกว่า รวมถึงบางครั้งเราจะพบตะกอนอยู่ในคอห่าน หรือเศษสิ่งสกปรกในอ่างล่างหน้า ลักษณะเช่นนี้ เกิดจากการออกแบบจำนวนจุดที่ติดตั้งวาล์วเติมอากาศไว้ไม่เพียงพอ หรือไม่แน่ อาคารนั้นอาจจะใช้แค่วิธี “โผล่ท่ออากาศขึ้นไปบนดาดฟ้า” โดยที่มาได้ติดตั้งวาล์วเติมอากาศใดๆเลย ซึ่งแน่นอนว่า ไม่สามารถเติมอากาศเข้าไปสู่ท่อหลายๆท่อในอาคารได้ทัน เปรียบเสมือนคนหลายๆคนแย่งกันหายใจด้วยหลอดเพียงหลอดเดียว เมื่อน้ำที่ขังไว้ตามข้องอต่างๆ มีการพร่องตัวลง ก็ทำให้กลิ่นเหม็นในท่อเหล่านี้ย้อนกลับสู่อาคารได้
- ช่องตะแกรงระบายน้ำที่อยู่บนพื้น (Floor Drain) เลือกใช้แบบไม่มีกระเปาะในการขังน้ำดักกลิ่นไว้ดีพอ ส่งผลให้เวลาที่เราเข้าไปในห้องน้ำรวม เช่น ในห้าง หรือในสำนักงาน แล้วเราได้กลิ่นในโถงห้องน้ำอยู่ตลอดเวลา เนื่องจากกลิ่นจากท่อน้ำทิ้งได้ระเหยออกตาม Floor Drain แบบนี้
สรุปแล้ว เรื่องกลิ่น ถ้าจะกล่าวว่า อยู่ที่วินัยของผู้ใช้งานนั้นก็ถือว่าถูกต้อง แต่เราจะไปโทษที่พฤติกรรมของผู้ใช้งานอย่างเดียวไม่ได้ ต้องดูด้วยว่าผู้ออกแบบระบบสุขาภิบาลของอาคารนั้น ออกแบบไว้ดีแล้วแค่ไหน เพื่อที่จะได้แก้ปัญหาได้ถูกจุด
